October Bites #2: Καμβάς

Η Κάθι είχε αντιπαθήσει τον πίνακα από την πρώτη μέρα που είχε μετακομίσει στη μεγάλη, μελαγχολική έπαυλη. 

Έδειχνε μια γυναίκα με ένα βαθυπράσινο φόρεμα που είχε γυρισμένη την πλάτη της, να στέκεται σε έναν βράχο και να αγναντεύει τα άγρια κύματα, ενώ βαριά γκρίζα σύννεφα κάλυπταν τον ουρανό.

Την δεύτερη μέρα η Κάθι ένιωσε μια ανησυχία να αναδεύει τα σπλάχνα της παρατηρώντας μια λεπτομέρεια που δεν είχε δει την πρώτη μέρα – ένα μικρό μέρος του λαιμού της γυναίκας που αχνοφαινόταν πίσω από την μαύρη κουρτίνα των μαλλιών της, ζαρωμένο και γεμάτο γκριζωπές πτυχώσεις.

Την τρίτη μέρα, ένα μέρος του σαγονιού της εμφανίστηκε, σημαδεμένο και γκρίζο κι αυτό, όπως και ο λαιμός της. Μια μαυριδερή γραμμή έμοιαζε να κυλάει από το στόμα της, σαν ερεβώδες σάλιο.

Την τέταρτη μέρα, το σφίξιμο στο στομάχι της Κάθι μετατράπηκε σε τρόμο, καθώς διέκρινε ένα λαμπερό, κίτρινο μάτι να την παρατηρεί μέσα από τα μαλλιά της γυναίκας του πίνακα. Αποφάσισε να ξεφορτωθεί αυτό το κομμάτι αμφίβολης τέχνης, αλλά το ανακάτεμα που ένιωθε στα σπλάχνα της κάθε φορά που σκεφτόταν τον πίνακα την εμπόδισε.

Την πέμπτη μέρα η γυναίκα είχε στρέψει ολόκληρο το γκρίζο και σημαδεμένο με μαύρα στίγματα πρόσωπό της προς το μέρος της μεγάλης, ξύλινης σκάλας που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια του πρώτου ορόφου. Το στόμα της ήταν μια στρεβλή χαρακιά και τα κίτρινα μάτια της έμοιαζαν να περιεργάζονται τον χώρο γεμάτα παρανοϊκή ευφυΐα και μίσος.

Την έκτη μέρα, όσο μια πανικόβλητη Κάθι γέμιζε την βαλίτσα της, αποφασισμένη να εγκαταλείψει το νέο της σπίτι κι ανίκανη να πιστέψει ότι ο πίνακας ήταν ζωντανός, η γυναίκα με το πράσινο φόρεμα άπλωσε τα γκρίζα, οστεώδη χέρια της, έσπρωξε τον καμβά που την κρατούσε φυλακισμένη και βγήκε έξω γυρεύοντας την νεοφερμένη, τον εισβολέα που είχε τολμήσει να εγκατασταθεί στο σπίτι της.

(Art by Nicola Samori)