Το Αστεράκι

  Το κουτί κατέβηκε από το πατάρι στις 6 Δεκεμβρίου και δέκα λεπτά αργότερα όλο το σαλόνι ήταν γεμάτο από χριστουγεννιάτικα στολίδια. 

  Δύο πιτσιρίκια, φωνάζοντας χαρούμενα, άνοιγαν τα κουτιά που μέσα τους κοιμούνταν ήσυχα οι μπάλες, τα αστεράκια και οι γιρλάντες. Μερικά βήματα πίσω τους, ένας μεγαλόσωμος άντρας κρατούσε αγκαλιά μια όμορφη κοπέλα και χαμογελούσαν βλέποντας τα καμάρια τους να χαλάνε τον κόσμο.

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία

  Ο ηλικιωμένος άντρας με τα παγωμένα, 

γαλάζια μάτια κοντοστάθηκε μπροστά στο παλιό, 

βικτωριανό κτίριο και ανασήκωσε το βλέμμα του.
  Ο δεκεμβριανός αέρας τον χτύπησε στο πρόσωπο, αλλά δε φάνηκε να ενοχλείται. Έφτιαξε την ρεντικότα του και χαμογέλασε – ήταν ένα χαμόγελο αυθόρμητο, άδολο, σαν παιδιού που ξυπνάει τα χαράματα των Χριστουγέννων και βρίσκει τα δώρα του κάτω από το έλατο.

Home Is Where Your Loved One Is

"Honey, I'm home!" I shouted gleefully as I left the keys on the table.

Christine welcomed me seating, as always, in her armchair.

"What did you cook today?" I asked, laughing at my own joke. 

She hadn't cook of course - she never cooked. She kept looking at me expressionlessly.

Motionless

My back is frozen and I can hear distant sounds of voices. 

I can sense a dull light above my closed eyes. 

Someone orders to give him the scalpel with a steady, heavy voice and I start to panic. 

Not All Monsters Live Under Your Bed

If there was anything common among the stories of all the children Mark had taught over the last twenty-two years, it was the monsters hiding under their beds or in their closets.

It had become a tradition on the Halloween Eve, instead of the same boring exercises of arithmetic or grammar, to assign them to draw the monsters that were stalking them, in an attempt to exorcise their fears.

Behind The Walls

Natalie opened her eyes, awoken by the low sounds that echoed through the wall.

Three short strokes, one short and two long, three more short and one long. 
She stood upright on the edge of her bedroom, feeling shivers down her spine.

Grim

 

Among the hundreds of numbers stations that are lost in the shortwave lies Grim.

The most well-established conspiracy theories can not explain its existence and its transmissions - it does not belong to any secret spy network, nor does it seem to transfer orders to military forces operating in different parts of the world. 

Grim was baptized so by two radio amateurs, somewhere in the mid-1990s and his name is due to his odd, eerie content. 

Eternal Consciousness

I remember very little from the time I had a body.

I was one of the seven billion creatures inhabiting a trivial, blue planet that rotated around a small yellow star, somewhere in Orion's Arm.

I search my memory files and I find that, according to how they measured the time there and then, I was born in 2010.

Απώλεια

  Όταν έφυγε και ο τελευταίος συγγενής, ο Σαμ έπεσε ξεθεωμένος στο κρεβάτι. Απέμεινε ακίνητος, φορώντας ακόμα το κοστούμι του και παρακολουθώντας τις κηλίδες που είχε δημιουργήσει η υγρασία στις γωνίες του ταβανιού της κρεβατοκάμαρας, με το μυαλό του να σκέφτεται τα πάντα και τίποτα.

  Έξω υπήρχε απόλυτη ησυχία – μόνο το χουχούτισμα μιας μοναχικής κουκουβάγιας έσπαγε την παγωμένη σιωπή της νοεμβριάτικης νύχτας. Ακόμα και ο άνεμος, που όλη την περασμένη εβδομάδα ούρλιαζε μανιασμένος, τώρα έμοιαζε να κρατάει την ανάσα του, σαν ένδειξη σεβασμού στην απώλειά του.

Η Απατηλή Σιωπή Των Αγαλμάτων

“Καλά Χριστούγεννα!” ευχήθηκε η Κάρολ και φίλησε τον Ντομινίκ στα χείλη. Εκείνος ανταποκρίθηκε χαμογελαστός, αρπάζοντάς την από την μέση και φέρνοντάς την προς το μέρος του.

“Καλά Χριστούγεννα, αγάπη μου”, της απάντησε κι έκανε στην άκρη για να μπορέσει η κοπέλα να μπει στο διαμέρισμα.

Σταθμός Στο Πουθενά

Ο Στιβ έκατσε στην θέση 

του κρατώντας το σακίδιό του σφιχτά και ρίχνοντας καχύποπτες ματιές γύρω του, παρατηρώντας όσους κάθονταν ήδη ή έμπαιναν μετά από αυτόν στον μεγάλο Γκρίζο Σκύλο. Σημείωσε νοερά δύο άτομα στην λίστα με τους πιθανούς κινδύνους (έναν γιγαντόσωμο μαύρο που έμοιαζε να έχει μόλις βγει από την φυλακή του Ρέιλφορντ, με τατουάζ στο ξυρισμένο του κρανίο, σμιχτά φρύδια και αγριωπό βλέμμα, καθώς κι έναν μεσήλικα λευκό, με κοντοκουρεμένα μαλλιά, τετράγωνο σαγόνι και εμφάνιση πρώην πεζοναύτη) και έλεγξε τις τσέπες του μαύρου μπουφάν του για να σιγουρευτεί ότι το όπλο του, ένα φτηνιάρικο Γκλοκ 17 εννέα χιλιοστών που είχε αγοράσει για μόλις τριακόσια δολάρια, βρισκόταν στην θέση του. Το καθησυχαστικό του βάρος τού επέτρεψε να ανασάνει λίγο πιο ελεύθερα. 

Νυχτερινή Φωνή Special - Playlist

Το playlist της δεύτερης σεζόν της Νυχτερινής Φωνής:

Ξανά

“Όμορφα παιδιά”, είπε ο άντρας συνεπαρμένος.

“Όχι”, αρνήθηκε η γυναίκα, αλλά η φωνή της ήταν χαμηλή, τσακισμένη. 

“Άφησέ τα μου, σε παρακαλώ”.

“Γιατί;”

“Πήρες τόσους. Δεν σου έφταναν;”

  Ο άντρας γέλασε – αυτός θα έλεγε καλόκαρδα, αυτή θα έλεγε χαιρέκακα, οι άνθρωποι θα ούρλιαζαν αν μπορούσαν να ακούσουν τον ήχο.

Chat

Το Υπόγειο

  Με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ, με την γάτα κουλουριασμένη πάνω μου. Η τηλεόραση έπαιζε ακόμα με χαμηλωμένο τον ήχο. Ένα ζευγάρι γεροδεμένων μποντιμπίλντερς προσπαθούσε να με πείσει πως, αν χρησιμοποιούσα εκείνο το συγκεκριμένο όργανο γυμναστικής που διαφήμιζαν για δέκα λεπτά την μέρα, θα αποκτούσα κι εγώ τους τέλειους κοιλιακούς που φαντασιώνονταν όλες οι γυναίκες. Για λίγα λεπτά παραδόθηκα σε μια όμορφη ονειροπόληση (κοίτα πως θα μπορούσα να γίνω με μόλις 30

Μέσα Από Την Ομίχλη

“Μάικ! Κατέβα επιτέλους!”

  Ο μικρός εμφανίστηκε στην κορυφή της σκάλας, κρατώντας στα χέρια του το αγαπημένο του παιχνίδι – μια φιγούρα του Σπάιντερμαν που πετούσε ιστούς από τα χέρια του, αρκεί να γέμιζες την θήκη που είχε στην πλάτη του με ένα μείγμα από νερό και σαπούνι. 

  Ήταν το ιδανικό παιχνίδι για ένα παιδί έξι χρονών που άπλωνε τα παιχνίδια του στο σαλόνι (φυσικά πάντα χωρισμένα σε καλούς και κακούς από πριν) κι εγγυημένη πηγή πονοκεφάλου για την μητέρα

KDAT 103.2

Από 1η Αυγούστου και κάθε μέρα μια καινούργια εκπομπή της Νυχτερινής Φωνής του Κάρλιν. Μείνετε συντονισμένοι!

Καλοκαίρι

07.00.

  Το ξυπνητήρι χτυπάει και το κλείνω βρίζοντας. Σηκώνομαι παραπατώντας και πάω για κατούρημα. Το καζανάκι τρέχει. 

  Ο ήχος του μηνύματος στο κινητό με τινάζει. Μόνο ένας μπορεί να είναι τέτοια ώρα. Ακούω κι άλλους ήχους από το δωμάτιο, η Έλεν έχει ξυπνήσει. Ρίχνω λίγο νερό στα μούτρα μου κι επιστρέφω στο υπνοδωμάτιο για να ντυθώ.

CCTV

  “Έι, θες να δεις κάτι γαμάτο;” με ρώτησε ο Χόρχε, βγάζοντάς με από την υπνηλία που με είχε ύπουλα τυλίξει.

  Έριξα μια ματιά στο πρόσωπό του, που με κοιτούσε χαμογελαστό και γεμάτο προσμονή. 

  Χοντρός, με πυκνά κατσαρά μαλλιά και μακριά γένια, δύο μικροσκοπικά μάτια γεμάτα άδολη πονηριά πάνω από δύο φουσκωτά μάγουλα που είχαν ακόμα κάποια στίγματα της εφηβικής ακμής του και με μια μπλούζα κάποιου goregrind συγκροτήματος που άκουγε στο άσχημο όνομα Haemorrhage

241

  Μπήκε στο δωμάτιο την ίδια στιγμή που ο πατέρας της έφευγε για δουλειά. 

Έριξε ένα βλέμμα επιβεβαίωσης από το παράθυρο, προσέχοντας να μην φανεί πίσω από την κουρτίνα, αλλά εκείνος, εκνευρισμένος μετά την λογομαχία τους, μπήκε στο καινούργιο Saturn Astra τους κι έφυγε χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά πίσω του.

Τελευταία Νύχτα

  Κοίταξε προς τα δυτικά, όπου ο κόκκινος ήλιος πάλευε να στείλει τις τελευταίες του ακτίνες μέσα από την αιθαλομίχλη και τους καπνούς από τα εργοστάσια που συνέχιζαν να λειτουργούν ακόμα και τις ύστατες αυτές ώρες. 

  Ο ορίζοντας έμοιαζε να έχει πάρει φωτιά.

Εξιλέωση

Εξιλέωση

Ο γέρος έδειξε αόριστα κάπου στα δυτικά. 

«Ταξίδεψε δυτικά», τον συμβούλεψε. 

«Φτάσε μέχρι τις πόλεις όπου ο ουρανός είναι σκοτεινός από το φλεγόμενο μαύρο νερό. Ρώτα για την συμμορία του Τζεμπεντάια και έχε το νου σου για σημάδια που να υποδηλώνουν την παρουσία τους. Συνήθως ένα ξεκληρισμένο χωριό είναι το σήμα κατατεθέν τους».

Άνοιξε μια κουβέρτα που είχε δίπλα του κι έβγαλε δύο περίστροφα από μέσα, τα οποία παρέδωσε στον νεαρό άντρα. 

Εκείνος τα περιεργάστηκε φευγαλέα. 

«Δεν έχω άλλες συμβουλές να σου δώσω. Το μίσος σου θα σε καθοδηγήσει σωστά».

Το Ρωσικό Πείραμα Του Ύπνου

  Σοβιετικοί ερευνητές στα τέλη του 1940 κράτησαν πέντε άτομα ξύπνια για δεκαπέντε ημέρες με ένα πειραματικό διεγερτικό που βασιζόταν σε αέριο. 

  Κρατούνταν σε σφραγισμένο περιβάλλον για να παρακολουθείται προσεκτικά η πρόσληψη οξυγόνου τους, έτσι ώστε το αέριο να μην τους σκοτώσει, μιας και ήταν τοξικό σε υψηλές ποσότητες. Το πείραμα έγινε πριν εφευρεθούν οι κάμερες κλειστού κυκλώματος, έτσι υπήρχαν μόνο μικρόφωνα και παράθυρα σαν φινιστρίνια με γυαλί πάχους 5 ιντσών μέσα στο θάλαμο για να τους παρακολουθούν. Ο θάλαμος ήταν εφοδιασμένος με βιβλία, στρώματα για να κοιμηθούν αλλά όχι κρεβάτια, τρεχούμενο νερό και τουαλέτα, και αρκετή ξηρά τροφή για να διαρκέσει και για τους πέντε για πάνω από ένα μήνα. 

  Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν πολιτικοί κρατούμενοι, θεωρούμενοι εχθροί του κράτους κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Consumatum Est

1

  Η Meredith ξύπνησε απότομα, με το στόμα της στεγνό και την καρδιά της να σφίγγεται από ένα άγχος που δεν μπορούσε να προσδιορίσει. 

Δίπλα της ο James κοιμόταν του καλού καιρού, ροχαλίζοντας ελαφρά. 

Ιστορίες Των Τρένων

Του πήρε μέρες, αλλά τελικά ο κυρ-Γιάννης παρατήρησε ότι έλειπαν μερικά κούτσουρα.

Το Κύμα

  Ξάπλωσαν στην αμμουδιά και έστρεψαν το βλέμμα τους στα αμέτρητα αστέρια του νυχτερινού ουρανού.

 Σήμερα δεν είχε σελήνη και φαίνονταν πιο έντονα, λούζοντας τους με το φως τους. 

  Φυσούσε ένα ελαφρύ αεράκι, ευτυχώς από τα δυτικά. Η Λούσι έχωσε τα δάχτυλα των ποδιών της στην υγρή άμμο, κλείνοντας τα μάτια κι απολαμβάνοντας την αίσθηση της δροσιάς της. Μόνο ο ήχος των κυμάτων έσπαγε την απόλυτη σιωπή.

Η Αυτοκτονία Του Καλαμάρη

  Θέλω να ξεκινήσω λέγοντας ότι, αν περιμένετε μια απάντηση στο τέλος, θα απογοητευτείτε. Δεν υπάρχει. 

  Ήμουν ασκούμενος στα Στούντιο της Νικελόντεον για έναν χρόνο το 2005 για το πτυχίο μου στα κινούμενα σχέδια και το animation. Φυσικά δεν πληρωνόμουν – οι περισσότεροι βοηθοί δεν πληρώνονται άλλωστε – αλλά είχα κάποια επιπλέον προνόμια πέρα από την εκπαίδευση. Για έναν ενήλικα μπορεί να μην φαίνεται τόσο σημαντικό, αλλά τα παιδιά θα τρελαίνονταν. Μιας και δούλευα κατευθείαν με τους συντάκτες και τους σχεδιαστές, έβλεπα τα νέα επεισόδια μέρες προτού μεταδοθούν. Θα περάσω κατευθείαν στο ψητό χωρίς να αναλωθώ σε περιττές λεπτομέρειες. 

Ελεάζαρ

1.

Ο ήλιος ήθελε ένα καλάμι για να δύσει, όταν ο Ελεάζαρ ξεψύχησε. 

Είχε το βλέμμα του στραμμένο στο παράθυρο που έβλεπε προς τα δυτικά, προς το Όρος των Ελαιών και η απαλή αύρα δρόσιζε το κορμί του που ψηνόταν από τον πυρετό. 

Τα μάτια του πηγαινοέρχονταν γρήγορα από τα δέντρα στο χώμα και μετά στον ουρανό και ξανά από την αρχή, σαν να προσπαθούσε να αποτυπώσει για μια τελευταία φορά τον τόπο που είχε γεννηθεί και είχε μεγαλώσει, να πάρει μαζί του μια τελευταία εικόνα από τον κόσμο που γνώριζε για να τον συντροφεύει στον άγνωστο κόσμο που θα πήγαινε. Το ήξερε ότι θα πεθάνει – η τελευταία νύχτα είχε περάσει με τον ίδιο να βρίσκεται στο κατώφλι του θανάτου και να κρυφοκοιτάζει στην άλλη πλευρά.

Λευκή Πεταλούδα

  Ο γέρος τεντώθηκε και άκουσε 

το ανακουφιστικό 

τρίξιμο των αρθρώσεων του. 

  Ευχαρίστησε τους θεούς για τις μικρές ηδονές της ζωής και έκατσε στην μικρή ξύλινη αποβάθρα που βρισκόταν έξω από το σπίτι του, με τις άκρες των ποδιών του να ακουμπάνε ελαφρά την επιφάνεια του νερού, σαν παιδί. Μια μακρινή ανάμνηση έκανε αναπάντεχα την εμφάνιση της, από την εποχή που ήταν όντως παιδί και ο πατέρας του τον έβαζε να καθίσει στην ίδια αυτή ξύλινη αποβάθρα. Όσο ο άντρας ψάρευε, το παιδί προσπαθούσε να βρέξει τα πόδια του στο νερό, αλλά ήταν πολύ κοντούλης για να τα καταφέρει. 

Κέρινος Όρμος

NetNostalgia Forum – Τηλεόραση (τοπικά κανάλια)

Skyshale033 

Θέμα: Κέρινος Όρμος - τοπικό παιδικό πρόγραμμα; 

Θυμάται κανείς αυτό το παιδικό σόου; Λεγόταν Κέρινος Όρμος ή Όρμος του Κεριού κι εγώ πρέπει να ήμουν 6 ή 7 όταν έπαιζε. Δεν βρήκα καμιά αναφορά γι’ αυτό πουθενά και νομίζω ότι έπαιζε σε έναν τοπικό σταθμό περίπου το 1971 ή το 1972. Ζούσα στο Άιροντον εκείνη την εποχή. Δε θυμάμαι ποιο κανάλι το είχε, αλλά θυμάμαι ότι έπαιζε μια περίεργη ώρα, στις 4 το απόγευμα ή κάτι τέτοιο.

Μάρκους

  Λατρεύω τα τρένα. 

Όχι με τον ψυχαναγκαστικό τρόπο που τα λατρεύει o Σέλντον από το Big Bang Theory, δηλαδή δεν μαζεύω μοντέλα και δεν έχω αφιερώσει ένα δωμάτιο του (ούτως ή άλλως) μικρού διαμερίσματος μου σε μακέτες με ψεύτικα δεντράκια και γέφυρες. 

Μου αρέσει να ταξιδεύω μαζί τους, να βλέπω τα τοπία να περνούν με ταχύτητα δίπλα μου, βουνά, λόφους, δάση, πόλεις και νιώθω τόσο ελεύθερος από έγνοιες, τόσο ελαφρύς από τα καθημερινά άγχη μου. Είναι σαν να αφήνω πίσω το παρελθόν μου, μαζί με όλες τις άσχημες αναμνήσεις του. 

25η Ώρα

  Ο τελευταίος πελάτης
μπήκε στις 23:27.
 Ήταν ένας ηλικιωμένος με φθαρμένα ρούχα που ήδη τρέκλιζε από το ποτό. Αγόρασε ένα μπουκάλι φτηνό κρασί που θα τον βοηθούσε να καλύψει τα τελευταία μέτρα της απόστασης νηφαλιότητα-τύφλα στο μεθύσι.

John Smith, Αναπαυτής

John Smith, Αναπαυτής

Θυμάστε τις μέρες του Τρόμου;

Θυμάστε τότε που οι Λεγεώνες του Χάους

επιτέθηκαν στον κόσμο μας και σχεδόν τον αφάνισαν;

Τότε που το Κακό πήρε σάρκα και οστά,

ζωντανεύοντας τους εφιάλτες μας;

Τότε που οι κραυγές αγωνίας των σφαγιασθέντων

ήταν η συντροφιά μας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό;

Τότε που ο αέρας μύριζε αποσύνθεση και τρέλα και που

η απόγνωσή μας μεγάλωνε με κάθε ανάσα που παίρναμε;

Ξύπνημα

“Ξύπνα”, άκουσα μια γυναικεία φωνή να ψιθυρίζει στο αυτί μου.
“Ξύπνα”.

Άνοιξα τα μάτια μου και βρήκα τον εαυτό μου ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι που δεν θυμόμουν να είχα ξαναδεί στην ζωή μου, σε ένα δωμάτιο που δεν γνώριζα. Ο αέρας έζεχνε από την μυρωδιά της αποσύνθεσης. Οι τοίχοι ήταν σαπισμένοι, οι σοβάδες που είχαν αποκολληθεί αποκάλυπταν την ξύλινη επένδυση πίσω τους. Ανασηκώθηκα και κατέβασα τα πόδια μου από το κρεβάτι. Ο ήχος οστών που θρυμματίζονται με έκανε να αναπηδήσω. Κοίταξα και είδα ότι το πάτωμα ήταν στρωμένο με μικροσκοπικούς σκελετούς αρουραίων.

*.jpeg

1